Morze o poranku

Żadne słowa nie są w stanie oddać magii morza o poranku.

Pusta plaża, która za kilka godzin zaludni się do granic
możliwości, teraz jakby sama odpoczywa.

Chłodna woda o groźnym szaro-zielonym kolorze. No i to
stalowe niebo rozjaśnione czasem przebłyskiem światła na horyzoncie, które pięknie mieni się w wodzie. Ostry, chłodny wiatr jest doskonałym dopełnieniem.
Właśnie takie morze lubię. Nie to z plażą pełną ludzi, gwaru, hałasu i słońca,
lecz to ciche, tajemnicze i skłaniające do refleksji.

Podobnie jest z ludźmi. Bardziej intrygują mnie ci bardziej
wycofani, lecz zawierający w sobie wielką głębię. Ci, którzy może nie znają
najlepszych miejsc w mieście, ale potrafią szczerze rozmawiać o uczuciach,
świadomie dokonują swoich wyborów i są wrażliwi na otaczającą ich
rzeczywistość. Raczej stronię ludzi hałaśliwych, którzy swoją bezsensowną
paplaniną chcą zagłuszyć całkowity brak osobowości, charakteru i zdolności do
twardej obrony swoich zasad, jeśli w ogóle je mają.

Nie wiem skąd pomysł, by napisać te słowa. Przecież na
początku miało być o plaży…

Spodenki Reserved |
Sweter Zara | T-shirt H&M | Pierścionek House | Naszyjnik wyrób lokalny Malezja